Kendimle beraber, bütün öğretmen arkadaşlarımın öğretmenler gününü kutluyorum. Geciktim bu kutlamayı yapmak için biliyorum ama fırsat bulamıyorum gerçekten.
Geçenlerde 'Öğretmen Olmak' konulu bir kompozisyon yarışması vardı. Katılmayı düşündüm ancak çok iyimser şeyler yazamayacağımda kesindi.Bu sebepten vazgeçtim. Hani hep derler ya 'Ben bir köy öğretmeni olmak istiyorum' diye. Doğru söylüyorlar farkında olmadan. Dişini tırnağına takıp; okulunu, öğrencilerini kendi elleriyle şekillendirmek ,eti senin kemiği benim hocanım diyen analarla konuşmak , baharda bahçesinden topladığı meyvelerini sen yiyesin diye masanın üzerine utanarak bırakan çocukların başını okşamak ,kışın sobayı yakamayınca reklamlardaki gibi annenizi arayıp yardım istemek, yeri geldiğinden kapının kilidini değiştirmek,yeri geldiğinde de sınıfını boyamak hatta boyama işinden sonra sınıfı temizlemek için kolları sıvamak....Ben hepsini yaptım...1 sene Eskişehir'in bir beldesinde görev yaptım. Ağlayarak gittim, ağlayarak döndüm.
Öğretmenlik' aman banane' demek , dersimi yaparım gerisi beni ilgilendirmez demek değildir .Öğretmenlik; eline paspası alıp sınıfı silerken, kendiliğinden bezlerini alıp etrafı temizleyeme çalışan öğrenciler yetiştirebilmektir .Öğretmenlik, sınıfta bir arkadaş gibi olabilmek ama yoldan geçerken düğmesini ilikleyip saygıyla selam veren nesiller yetiştirebilmektir. Sanırım bir yerlerde hata yapıyoruz.Kontrolü tamamen ele alamıyoruz ve bu durumun eksikliğinden dolayı öğrenciye çok fazla ulaşamıyoruz. Bizde insanız ve bizde korkuyoruz haksızlığa uğramaktan. Gerçekten soba yakmaktan, kırık camları gazete kağıdıyla kaplayıp idare etmeye çalışmaktan daha zor bu durum. Ama biz genede sabırla,kararlılıkla, sevgiyle,öğretmenin verdiği mutlulukla, fikri hür vicdanı hür nesiller nesiller yetiştirebilmek dileğiyle günümüz kutlu olsun diyoruz............
Sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder